یکی از تفاوتهای ولایت فقیه با وکالت فقیه آن است که وکالت، زمامش به دست موکل (وکیل کننده) است که به چه مقدار باشد و هر زمان که خواست، وکیلش را عزل کند؛ حتی در شرایطی که وکیل ، شایسته گی لازم را داشته باشد. اما ولایت اینگونه نیست ؛ بلکه سمتی است که از سوی شارع مقدس تعیین شده و مانند مرجعیت است که شرعا زماندار نیست . البته زماندار نبودن ولایت فقیه ، در صورتی است که شرایط و صلاحیت رهبری نیز وجود داشته باشد و از این جهت ، مانند حکومتهای سلطنتی نیست که شاه ، در هر زمان شاه باشد، خوب یا بد ، توانا یا ناتوان و....
بنابراین ، بدون زماندار شدن رهبری نیز مصالح رعایت شده و می شود و چون اصل زمان مند بودن رهبری ، در اسلام صبغه شرعی نداشت ، در قانون اساسی نیامد.1
تداوم رهبری ولی امر به استمرار صلاحیت و شایسته گی وی بستگی دارد  و با فقدان هر یک از شرایط لازم برای رهبری ، مشروعیت آن از بین می رود . البته برخی از فرق اسلامی عقیده دارندکه این شرایط در آغاز مورد نیاز است و پس از تحقق ولایت ، هیچ عاملی از قبیل فسق و ظلم ، خللی در مشروعیت حاکم پدید نمی آورد و نمی توان بدین وسیله عقد خلافت و امامت را برهم زده و حاکم را عزل کرد.2
ولی شیعه اصرار دارد که با کمترین انحراف ، رهبری منصب خود را از دست داده و باید او را برکنار کرد حضرت امام خمینی در این باره جملات و تعبیرات بسیار صریحی دارند:
((فقیه ، اگر یک کلمه دروغ بگوید، یک قدم بر خلاف بگذارد، ولایت ندارد))3
((با هر گونه انحراف فکری یا عملی، شخص به صورت قهری معزول است و پیش از آنکه مردم به عدم صلاحیت وی رای دهند , خود به خود ساقط می شود والبته مردم هم باید قدرت را از دست او بگیرند.)) 4
 
منابع :
1.ولایت فقیه آیت الله جوادی آملی ص 408
2.بنگرید به الموسه الفقیه ج 6 ص 220
3.بنگرید به امام خمینی صحیفه امام ج 11 ص 306
4.همان ج 11 ص 306